Η έκλειψη του Ηλίου από το Διάστημα

Ορατή από το νότιο ημισφαίριο της Γης ήταν η ολική έκλειψη Ηλίου στις 13 Νοεμβρίου του 2012. Οι μόνοι που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ζωντανά το πολυαναμενόμενο σπάνιο φαινόμενο ήταν οι κάτοικοι του βορειοανατολικού τμήματος της Αυστραλίας.

«Στη χορευτική αυτή πανδαισία των εκλείψεων τρεις είναι πάντοτε οι πρωταγωνιστές που παίρνουν μέρος: ο Ήλιος, η Σελήνη και η Γη και φυσικά μόνο όταν τα τρία αυτά σώματα βρίσκονται σε ευθεία γραμμή, αφού οι ηλιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν η Σελήνη περνάει μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου και τον καλύπτει είτε μερικώς είτε ολικώς» εξηγεί ο διευθυντής του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, κύριος Διονύσης Σιμόπουλος.

«Αιτία δηλαδή των ηλιακών εκλείψεων είναι η περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη και η σκιά που αυτή αφήνει πάνω στον πλανήτη μας. Η σκιά αυτή αποτελείται από δύο διαφορετικές περιοχές: έναν εσωτερικό κώνο πλήρους σκιάς, που λέγεται “κύρια σκιά” και μια περιοχή μερικής σκιάς, που λέγεται “παρασκιά”. Όταν παρατηρούμε μια έκλειψη του Ήλιου από μια περιοχή της Γης στην οποία πέφτει η παρασκιά, η Σελήνη καλύπτει ένα μόνο τμήμα του και τότε λέμε ότι πρόκειται για μια “μερική έκλειψη” Ηλίου. Όταν όμως κοιτάζουμε τον Ήλιο από μια περιοχή που καλύπτει η πλήρης σκιά της Σελήνης, ο Ήλιος είναι τελείως αθέατος και τότε η έκλειψή του είναι “ολική”», η σκιά που σχηματίζεται έχει πλάτος το πολύ μέχρι 300 χιλιόμετρα προσθέτει.

Οι εκλείψεις είναι τόσο εντυπωσιακές, απλά επειδή η Σελήνη και ο Ήλιος μοιάζουν να έχουν το ίδιο μέγεθος στον ουρανό (φαινόμενη διάμετρος). Στην πραγματικότητα ο Ήλιος είναι πολύ πιο μακριά απ’ ό,τι η Σελήνη, περίπου 400 φορές, αλλά και πολύ μεγαλύτερος, περίπου 400 φορές.