10 Αποτυχημένες Εκτοξεύσεις Πυραύλων για το Διάστημα που Κόστισαν Δισεκατομμύρια

Η απογείωση ενός πύραυλου για το διάστημα είναι μια τεράστια προσπάθεια ετών η οποία κρίνεται στην αντίστροφη μέτρηση των δέκα δευτερολέπτων.
Η απογείωση ενός πυραύλου για το διάστημα είναι μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Όλα πρέπει να είναι υπολογισμένα στο έπακρο. Και όμως παρά τις δοκιμές, τους υπολογισμούς, τις ώρες ξενυχτιού και εργασίας, η αποτυχία είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Μια αποτυχία που στοιχίζει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια την κάθε φορά. Ποιος δεν θυμάται σε ζωντανή σύνδεση, τι συνέβη στις 28 Ιανουαρίου του 1986, όταν το διαστημικό λεωφορείο «Τσάλεντζερ» διαλύθηκε 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, με συνέπεια το θάνατο του επταμελούς πληρώματός του, και της δασκάλας Κρίστα Μακόλιφ που ήταν η πρώτη πολίτης που συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά σε διαστημική αποστολή.

Η καταστροφή που συγκλόνισε τον κόσμο

Θεαματικό βίντεο δείχνει έκλειψη Ηλίου στον Άρη

Μια κηλίδα ακανόνιστου σχήματος εμφανίζεται το καταμεσήμερο πάνω στον δίσκο ενός ασθενικού Ήλιου. Το ρομπότ Perseverance  στον Άρη είχε την ευκαιρία να καταγράψει μια έκλειψη που δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να δούμε στη Γη.
Στις 2 Απριλίου, ο πυρηνοκίνητος εξερευνητής της NASA έστρεψε την κάμερα πλοήγησης στον ουρανό την ώρα που ο Φόβος, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη, περνούσε ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο.
Ο Φόβος, ένας διαστημικός βράχος με διάμετρο 22 χιλιόμετρα και ακανόνιστο σχήμα που θυμίζει πατάτα, είναι υπερβολικά μικρός για να προκαλέσει ολική έκλειψη ακόμα και όταν η ευθυγράμμιση είναι τέλεια.
Επιπλέον, η αρειανή έκλειψη διήρκεσε μόλις 40 δευτερόλεπτα, πολύ λιγότερο από μια ολική έκλειψη Ηλίου στη Γη.
Ο Φόβος και ο Δείμος, ο δεύτερος και ακόμα μικρότερος δορυφόρος του Άρη, εκτιμάται ότι είναι αστεροειδείς που αιχμαλωτίστηκαν από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη.
Οι εικόνες των εκλείψεων θα βοηθήσουν τους πλανητολόγους να κατανοήσουν καλύτερα την τροχιά του Φόβου, ο οποίος ακολουθεί φθίνουσα πορεία και εκτιμάται ότι θα συντριβεί στον Άρη σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.
Οι έρευνες αυτού του είδους εξηγούν επίσης πώς η βαρυτική έλξη του Φόβου δημιουργεί παλιρροϊκά φαινόμενα στο υπέδαφος του Άρη και δημιουργεί μικρές παραμορφώσεις στον φλοιό και τον μανδύα, επισημαίνει η ανακοίνωση της NASA.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του ουρανού όπως θα φαινόταν από έναν υποθετικό πλανήτη του Γαλαξία πριν από 10 δισ. χρόνια

Την επόμενη φορά που θα θαυμάσετε τον νυχτερινό ουρανό, σκεφτείτε ότι αυτό που βλέπετε μοιάζει φτωχό και ξεθωριασμένο σε σχέση με το υπερθέαμα που θα απολάμβανε ένας υποθετικός παρατηρητής πριν από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η Γη ακόμα δεν υπήρχε.

«Η μελέτη μας μάς  επιτρέπει να δούμε πώς θα μπορούσε να έμοιαζε ο Γαλαξίας στο μακρινό παρελθόν» δηλώνει η Κέισι Πάποβιτς του Πανεπιστημίου Texas A & M, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

Οι Περσίδες στο Αποκορύφωμά τους

Οι Περσίδες θεωρούνται μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι κατ’ εξοχήν γρήγορα και φωτεινά, συχνά με μακριές πύρινες «ουρές». Ανάλυση της NASA δείχνει πως οι Περσίδες παράγουν περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων. Εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο μόνο, μολονότι αρχικά φαίνονταν να προέρχονται από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν  και το όνομά τους.

Τα συγκεκριμένα μετέωρα αρχίζουν σε αραιή μορφή να πέφτουν κάποια στιγμή τον Ιούλιο, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν σχεδόν ως το τέλος του Αυγούστου. Τις ώρες πριν τη χαραυγή, το φαινόμενο είναι έντονο και μπορεί να το δει κανείς οπουδήποτε στον ουρανό.

Αύριο θα έχουμε τη μεγαλύτερη και τη φωτεινότερη Σελήνη των τελευταίων 68 χρόνων

Μακάρι, αύριο, ο ουρανός να είναι καθαρός για ν’ απολαύσουμε τη μεγαλύτερη και φωτεινότερη Σελήνη των τελευταίων 68 χρόνων. Η Σελήνη θα πλησιάσει στη Γη περισσότερο από κάθε άλλη φορά και έτσι θα φαίνεται η μεγαλύτερη που έχει υπάρξει μετά το 1948.

Η επόμενη φορά που το φεγγάρι θα βρεθεί πάλι τόσο κοντά και θα φαίνεται τόσο μεγάλο και φωτεινό, θα είναι το Νοέμβριο του 2034. Στις 14 Νοεμβρίου φέτος η Σελήνη θα φαίνεται έως 7% μεγαλύτερη και 16% φωτεινότερη σε σχέση με την μέση πανσέληνο.

Γιατί αλλάζει η ώρα;

Στις τρεις τα ξημερώματα της τελευταίας Κυριακής του Μαρτίου, το ρολόι πήγε μια ώρα μπροστά μεταφέροντας τον χρόνο σε καλοκαιρινή υπόσταση. Πότε καθιερώθηκε ο θεσμός της θερινής ώρας στην Ελλάδα και ποιοι ήταν οι λόγοι;

Ο θεσμός της θερινής ώρας καθιερώθηκε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν τα οξυμένα ενεργειακά προβλήματα μας ανάγκασαν να βρούμε τρόπους εξοικονόμησης της ενέργειας. Την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου προσθέτουμε μία πλασματική ώρα στις κανονικές ώρες κάθε ωριαίας ατράκτου την οποία αφαιρούμε και πάλι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου. Έτσι, όταν έχουμε θερινή ώρα ο Ήλιος δύει μία ώρα αργότερα, οπότε ελαττώνεται και ο χρόνος που περνάει ανάμεσα στη δύση του Ήλιου και στην ώρα που πάμε για ύπνο. Αυτό σημαίνει ότι καταναλώνουμε λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα για τις διάφορες δραστηριότητές μας απ’ ό,τι αν δεν αλλάζαμε την ώρα.

Καλλιτεχνικές απεικονίσεις απομακρυσμένων διαστημικών φαινομένων

Ένα σπάνιο κοσμικό φαινόμενο εντόπισαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Παλμοί ακτινοβολίας γάμμα και ακτινοβολίας Χ διαπερνούν ένα άστρο νετρονίου (πάλσαρ) που το κάνουν να δονείται, δημιουργώντας ρήγματα και σχισμές στην επιφάνεια του. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που οι αστρονόμοι το αποκαλούν «αστρικό σεισμό».  Οι ερευνητές εντόπισαν αυτό το φαινόμενο στο πάλσαρ SGR J1550-5418 που βρίσκεται σε απόσταση 15 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Γνώμονα.

Η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική, επειδή οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι με τον ίδιο τρόπο που οι σεισμοί μπορούν να αποκαλύψουν στοιχεία για τις διεργασίες στο εσωτερικό του πλανήτη μας, έτσι και οι αστρικοί σεισμοί μπορούν να αποκαλύψουν στοιχεία για τον σχηματισμό και τους μηχανισμούς των πάλσαρ. 

Ο Γαλαξίας μας

Ένας από τους πολλούς σπειροειδείς γαλαξίες του Σύμπαντος, είναι και ο Γαλαξίας μας, τον οποίο παρατηρούμε πάνω στον ουρανό σαν μία φωτεινή γαλακτόχρωμη ζώνη χωρίς σαφή όρια, που ιδιαίτερα το καλοκαίρι φαίνεται να αγκαλιάζει την ουράνια σφαίρα από τα B.Δ. και να κατευθύνεται προς τα N.A. O Γαλαξίας μας, εκτός από τα δισεκατομμύρια των άστρων του, περιέχει πολλά νεφελώματα, φωτεινά και σκοτεινά, καθώς και άφθονη μεσοαστρική ύλη που είναι συγκεντρωμένη κυρίως κοντά στο γαλαξιακό επίπεδο. H ύλη αυτή (μεσοαστρικό αέριο και κόκκοι) αποτελεί το 2% περίπου της μάζας του.

Συνομιλίες με εξωγήινους

Τα ραδιοτηλεσκόπια είναι πραγματικά εκπληκτικά όργανα, όσον αφορά τις ικανότητες που έχουν, γιατί θα μπορούσαν να συλλάβουν μηνύματα από χιλιάδες έτη φωτός μακριά. Το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου θα μπορούσε να πιάσει σήματα από ένα άλλο όμοιό του που εκπέμπει από οποιοδήποτε σημείο του Γαλαξία μας.

Το Παϊονίερ 10, που εγκατέλειψε το πλανητικό μας σύστημα μεταφέρει μια επιχρυσωμένη πλάκα αλουμινίου μεγέθους 23Χ15 εκατοστών. Πάνω της και σε ‘’επιστημονική’’ γλώσσα δίνονται οι βασικότερες πληροφορίες στους εξωγήινους για τον τόπο, το χρόνο και τη φύση των κατασκευαστών της.

Το πεπρωμένο του Ήλιου

Ο  Ήλιος είναι ένα μέτριο άστρο, ένας κίτρινος νάνος. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι γεννήθηκε πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια και πως ακόμη μετατρέπει κανονικά το υδρογόνο σε ήλιο στο κεντρικό θερμοπυρηνικό του εργαστήριο. Η αρχή του τέλους, όμως, θα έρθει κάποτε και για τον Ήλιο. Σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, όταν το υδρογόνο στο κέντρο του θα λιγοστεύει ο Ήλιος θ’αρχίσει ν’ αλλάζει, να μεγαλώνει σε όγκο και να μετατρέπεται σιγά σιγά σε κόκκινο γίγαντα. Η διάμετρός του σήμερα δεν υπερβαίνει το 1,4 εκατομμύριο χιλιόμετρα, όταν μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα θα έχει γίνει 250 φορές μεγαλύτερη και θα φτάσει τα 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Εκείνη την περίοδο η τροχιά τής Γης θα βρίσκεται στο εσωτερικό των εξωτερικών στρωμάτων τού διογκωμένου Ήλιου.

Μαύρη τρύπα κατάπιε έναν πλανήτη ή κάποιο καφέ νάνο

Μια ξαφνική, εξαιρετικά έντονη λάμψη που καταγράφηκε σε έναν μακρινό γαλαξία υποδεικνύει ότι η τερατώδης μαύρη τρύπα που κρύβεται στο κέντρο του κατάπιε έναν πλανήτη ή κάποιο καφέ νάνο.

H παρατήρηση

«Οι παρατηρήσεις μας ήταν εντελώς αναπάντεχες, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος γαλαξίας παρέμενε ήσυχος εδώ και 30 χρόνια» σχολιάζει ο Μάρελ Νικολάγιουκ του Πανεπιστημίου του Μπιαλιστόκ της Πολωνίας.

H ομάδα του, που χρησιμοποιούσε το ευρωπαϊκό διαστημικό παρατηρητήριο Integral για να μελετήσει έναν διαφορετικό γαλαξία, κατέγραψε μια περίεργη λάμψη από μια διαφορετική περιοχή.

Αστεροειδής πέρασε σε απόσταση αναπνοής από τη Γή

Η Παρασκευή φαίνεται ότι είναι η μέρα των αστεροειδών, λίγες ώρες μετά τη θεαματική έκρηξη ενός μετεώρου στα Ουράλια, ένας βράχος σε μέγεθος οικοδομικού τετραγώνου πέρασε ανάμεσα από τη Γη και πολλούς τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους.

Ο 2012 DA14 πέρασε πάνω από τη Τζακάρτα της Ινδονησίας σε απόσταση μόλις 27.700 χιλιομέτρων.

Συγκριτικά, η απόσταση Γης-Σελήνης είναι πάνω από δέκα φορές μεγαλύτερη, ενώ οι γεωστατικοί δορυφόροι (ονομάζονται έτσι επειδή παραμένουν διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της Γης) απέχουν 35.800 χιλιόμετρα από τη Γη. Παρά τη σχετικά μικρή απόσταση, ο αστεροειδής φάνηκε μόνο ως μικρή κουκκίδα από τα επίγεια τηλεσκόπια.

Η «ηχώ» του μετεώρου ακούστηκε σε όλη τη Γη

Μπορεί τα συστήματα οπτικού εντοπισμού να μην κατάφεραν να δουν το μετέωρο που έπεσε στο Τσελιαμπίνσκ της Ρωσία, τα ξημερώματα της 15ης Φεβρουαρίου του 2013, αλλά τα ηχητικά συστήματα τον άκουσαν και μάλιστα σε όλο τον πλανήτη. Το ωστικό κύμα της έκρηξης δημιούργησε υποηχητικά κύματα τα οποία καταγράφηκαν από το παγκόσμιο δίκτυο που ανιχνεύει πυρηνικές εκρήξεις. Τα υποηχητικά κύματα έγιναν αντιληπτά από σταθμούς του δικτύου σε όλο τον κόσμο, από τη Γροιλανδία μέχρι την Αφρική. Το δίκτυο ανίχνευσης αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της συνθήκης CTBTO που ασχολείται με τον έλεγχο των πυρηνικών δοκιμών. Μια πολύ ισχυρή έκρηξη, όπως η πυρηνική, δημιουργεί υποηχητικά κύματα. Ο εντοπισμός και η μελέτη τους αποκαλύπτει στοιχεία για την έκρηξη που τα προκάλεσε, στοιχεία όπως είναι το μέγεθος της έκρηξης, αλλά και η περιοχή όπου έγινε.

Βίντεο της NASA δείχνει τις μεταβολές της θερμοκρασίας στη Γη από το 1880 μέχρι σήμερα

Ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο δημιούργησαν οι ειδικοί της NASA στο οποίο αποτυπώνονται οι κλιματικές μεταβολές που βιώνει ο πλανήτης. Ειδικότερα, το βίντεο δείχνει την αυξητική τάση των θερμοκρασιών στο διάστημα από το 1880 μέχρι σήμερα. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στο παγκόσμιο κλίμα είναι το γεγονός ότι οι εννέα από τις δέκα πιο θερμές χρονιές σε όλη αυτή τη χρονική περίοδο καταγράφονται μετά το 2000.

«Γνωρίζουμε ότι η Γη απορροφά περισσότερη ενέργεια από εκείνη που εκπέμπει, γι' αυτό και υπάρχει μια συνεχόμενη αυξητική τάση της θερμοκρασίας. Ακόμη και περίοδοι μειωμένης ηλιακής δραστηριότητας ή φαινόμενα όπως το La Nina που συμβάλλουν στη μείωση της θερμοκρασίας στον πλανήτη, δεν καταφέρνουν να αντιστρέψουν την αυξητική τάση» αναφέρει ο Τζέημς Χάνσεν, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Επιστημών Goddard της NASA.

Η έκλειψη του Ηλίου από το Διάστημα

Ορατή από το νότιο ημισφαίριο της Γης ήταν η ολική έκλειψη Ηλίου στις 13 Νοεμβρίου του 2012. Οι μόνοι που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ζωντανά το πολυαναμενόμενο σπάνιο φαινόμενο ήταν οι κάτοικοι του βορειοανατολικού τμήματος της Αυστραλίας.

«Στη χορευτική αυτή πανδαισία των εκλείψεων τρεις είναι πάντοτε οι πρωταγωνιστές που παίρνουν μέρος: ο Ήλιος, η Σελήνη και η Γη και φυσικά μόνο όταν τα τρία αυτά σώματα βρίσκονται σε ευθεία γραμμή, αφού οι ηλιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν η Σελήνη περνάει μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου και τον καλύπτει είτε μερικώς είτε ολικώς» εξηγεί ο διευθυντής του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, κύριος Διονύσης Σιμόπουλος.

Αστερισμοί

Ο αστερισμός του Βέλους

Ο αστερισμός του Βέλους βρίσκεται ανάμεσα στους αστερισμούς του Αετού και της Αλεπούς. Αν και ήταν γνωστός από τα αρχαία χρόνια, δεν είναι βέβαιο σε ποιον τελικά μύθο αναφέρεται, οι εκδοχές είναι πολλές. Μια εκδοχή είναι ότι ο αστερισμός αυτός συμβολίζει το βέλος του Ηρακλή, όπου σκότωσε τον αετό που έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα. Οι θεοί τιμώρησαν τον Προμηθέα δένοντάς τον στον Καύκασο, γιατί έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους.

Παρά τις μικρές του διαστάσεις και την απουσία ιδιαίτερα λαμπρών άστρων, το πιο λαμπρό άστρο του είναι το γάμα Βέλους με φαινόμενο μέγεθος 3,7, ο αστερισμός αυτός περιλαμβάνει τουλάχιστον έξι αμυδρά νεφελώματα, το ανοιχτό σμήνος Harvard 20 και το σφαιρωτό σμήνος Μ71(NGC 6838) που απέχει 11.700 έτη φωτός από εμάς. Επίσης, εκεί υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα άστρα του γαλαξία μας το Βολφ-Ρεγιέ WR 124.

«Άβυσσος» το Γκραν Κάνυον του Αρη

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε στη δημοσιότητα τις πρώτες υψηλής ανάλυσης και έγχρωμες εικόνες του Valles Marineris, του μεγαλύτερου φαραγγιού του Άρη που πιθανότατα είναι το μεγαλύτερο φαράγγι του ηλιακού μας συστήματος. Οι νέες παρατηρήσεις του Valles Marineris δείχνουν ότι είναι πολύ βαθύτερο από όσο πιστεύαμε.

Με βάση προηγούμενες παρατηρήσεις οι ειδικοί είχαν υπολογίσει αρχικά ότι το Valles Marineris έχει μήκος 3.000 χλμ, πλάτος 200 χλμ. και βάθος 7 χλμ. Λίγο αργότερα οι μετρήσεις αναθεωρήθηκαν και οι ειδικοί έκαναν λόγο για μήκος 4.000 χλμ. και βάθος 8 χλμ.

Δείτε τη γέννηση της Σελήνης

Νέα ευρήματα δίνουν λύση στο μυστήριο της ύπαρξης της Σελήνης. Νέες μελέτες επιβεβαιώνουν τη θεωρία ότι η Σελήνη είναι τελικά προϊόν της τρομερής σύγκρουσης της Γης με ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος ανάλογο με αυτό του πλανήτη Άρη.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν τη θεωρία της σύγκρουσης. Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι η σύνθεση αλλά και η χημική σύσταση της Σελήνης είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό ταυτόσημη με εκείνη της Γης. Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές σημαίνει ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από υλικά της Γης και η μόνη πιθανή εξήγηση είναι να υπήρξε μια κολοσσιαία σύγκρουση της Γης με κάποιο διαστημικό σώμα που να εκτόξευσε αυτά τα υλικά στο διάστημα.

Σόου φωτός στη γήινη ατμόσφαιρα

Το βόρειο και νότιο σέλας δεν είναι τα μόνα «σόου φωτός» στον ουρανό. Ως γνωστόν το σέλας παράγεται από τα φορτισμένα σωματίδια που φτάνουν στη Γη από τον Ήλιο. Η γήινη ατμόσφαιρα όμως μπορεί να παράγει και η ίδια δακτυλίδια φωτός που λάμπουν στο σκοτάδι.

Ο Αμερικανός νευροεπιστήμονας Αλεξ Ρίβεστ, ο οποίος ασχολείται με τη μελέτη των κυκλωμάτων του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη, έχει ένα πολύ ενδιαφέρον χόμπι που τον έχει κάνει πολύ γνωστό. Δημιουργεί εντυπωσιακά βίντεο στα οποία παρουσιάζονται διάφορα ουράνια και διαστημικά φαινόμενα. Το τελευταίο που έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας είναι ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται το «ατμοσφαιρικό σέλας».

Πώς γεννήθηκαν οι γαλαξίες

Μια νέα υπολογιστική τεχνική που αναπτύχθηκε από διεθνή ομάδα επιστημόνων προσφέρει την πιο ρεαλιστική προσομοίωση που διαθέτουμε ως σήμερα για τη γέννηση των γαλαξιών. Οι ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν και του Ινστιτούτου Θεωρητικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης χρησιμοποίησαν τον υπερυπολογιστή Odyssey του Χάρβαρντ και το πρόγραμμα Arepo, το οποίο προσφέρει στους ειδικούς ένα νέο, ισχυρότερο «εργαλείο» για την ανάπτυξη συμπαντικών μοντέλων.