Το Λαογραφικό Μουσείο του Ε3 του Δημ. Σχ. Χορτιάτη

Οι μαθητές/τριες του Ε3 έφεραν αντικείμενα από το σπίτι τους και δημιούργησαν το δικό τους λαογραφικό μουσείο. Στη συνέχεια ο κάθε μαθητής της τάξης ανέλαβε να ξεναγήσει στο μουσείο από ένα τμήμα του σχολείου.

Τα εκθέματα μάς πάνε ένα όμορφο ταξίδι στο παρελθόν που με το πέρασμα των χρόνων αποκτούν την αξία των οικογενειακών κειμηλίων. Όπως για παράδειγμα τα χειροποίητα μαξιλαράκια που κατασκευάστηκαν το 1929 και τα χρησιμοποιούσε η προγιαγιά ενός μαθητή όταν ήταν παιδί.

Κοιτάζοντας τα εκθέματα καταλαβαίνει κανείς τις καθημερινές ασχολίες των κατοίκων της περιοχής μιας παλιότερης εποχής.

Συγχαρητήρια παιδιά!

Ήθη και Έθιμα του Απρίλη

Ελάτε να πούμε ψέματα

Ποιος είδε θηλυκόν παπά

και διάκο γκαστρωμένο

και τη χελώνα στ’ όργωμα λαγό

να κυνηγάει και να ψαρολογάει.

-----------------------------

Έλα να πούμε ψέματα

ένα σακί γιομάτο,

φόρτωσα ένα μπόντικα

σαράντα κολοκύθια

κι απάνου στα καπούλια του

ένα σακί ρεβύθια.

Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μανούλες του Κόσμου!

‘’Ό, τι δεν πρόφτασε ή δεν θέλησε να κάνει ο Θεός το άφησε στη Μητέρα’’.

Πρώτη η Βουλή της Γερμανίας, στις 10 Μαϊου 1913, καθιέρωσε την ημέρα της Μητέρας και ακολούθησε η Αμερική το 1925.

Στην Ελλάδα αρχικά γιορτάστηκε το 1928, στις 29 Σεπτεμβρίου και αργότερα στις 2 Φεβρουαρίου μαζί με την ‘’Ημέρα του Παιδιού’’.
Το 1957, καθιερώθηκε ως ‘’Ημέρα της Μητέρας’’ η 2^η Κυριακή του Μαϊου, σε όλο τον κόσμο.

Τα Πάθη

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Το τελευταίο Σάββατο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα γιορτάζουμε την Ανάσταση του Λαζάρου. Λίγες μέρες πριν τα πάθη του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λαζάρου και ζήτησε να δει τον τάφο του.

Όταν έφθασε στο μνημείο δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγες έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του.

Ο υπολογισμός του Πάσχα

Σύμφωνα με το εβραϊκό ημερολόγιο το Πάσχα γιορτάζονταν το μήνα Νισάν, που ήταν και ο πρώτος μήνας του εβραϊκού έτους. Ο μήνας αυτός άρχιζε με την εμφάνιση της νέας σελήνης, της οποίας η πανσέληνος θα έπεφτε κατά ή αμέσως μετά την εαρινή ισημερία, αφού οι εβραϊκοί μήνες δεν καθορίζονταν με μόνιμο ημερολόγιο, αλλά σύμφωνα με τις νουμηνίες, δηλαδή τις φάσεις της σελήνης.

Εκείνη την εποχή πραγματοποιούνταν στην Ιερουσαλήμ το απόγευμα της 29ης κάθε μήνα το Μεγάλο Συνέδριο των Εβραίων, το Σανχεντρίν. Εκείνο το βράδυ παρατηρούσαν τον δυτικό ουρανό για να δούνε το μικρό φωτισμένο δρέπανο της Νέας Σελήνης. Εάν παρατηρούσαν κάτι τέτοιο τότε οι αρχιερείς ανακοίνωναν την αρχή του Νισάν που αυτό σήμαινε και την αρχή του εβραϊκού έτους.

Καλό μήνα! Φίλοι μου καλοί, καλοί μου φίλοι, με Κωστή Παλαμά και το ‘’Ρόδου Μοσκοβόλημα’’

Eφέτος άγρια μ' έδειρεν η βαρυχειμωνιά

που μ' έπιασε χωρίς φωτιά και μ' ήβρε χωρίς νιάτα,

κι ώραν την ώρα πρόσμενα να σωριαστώ βαριά

στη χιονισμένη στράτα.

Mα χτες, καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Mαρτιού

και τράβηξα να ξαναβρώ τ' αρχαία τα μονοπάτια,

στο πρώτο μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού

μου δάκρυσαν τα μάτια.

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι, μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. 

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου  συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί  κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. 

Ο Μύλος των Ξωτικών - Μύλος Ματσόπουλου, έτσι όπως δεν τον είδατε ποτέ.

Ανάμεσα στα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης των Τρικάλων, συγκαταλέγεται και ο ‘’Μύλος Ματσόπουλου’’, ένα από τα επιβλητικότερα μνημεία Βιομηχανικής κληρονομιάς στην Ελλάδα.

Τα έργα που εκτελούνται σήμερα έχουν σκοπό να αναδείξουν όλες τις φάσεις λειτουργίας του Μύλου: υδροκίνηση, ντιζελοκίνηση, ηλεκτροκίνηση. Μετά την ολοκλήρωση των έργων, στις αρχές του 2016, ένας ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας χώρος θα αποδοθεί στο κοινό.

Εδώ μπορείτε να πάρετε μια εικόνα από τους εσωτερικούς χώρους του Μύλου.

Χριστούγεννα στα Αναγνωστικά 1920 - 1977

Διαβάστε περισσότερα

Το Άστρο της Βηθλεέμ

Έχουν περάσει 20 αιώνες από τότε που αναφέρθηκε για πρώτη φορά το άστρο της Βηθλεέμ στα ιερά κείμενα. Από τότε, μέχρι σήμερα, έχουν γραφτεί πάρα πολλά κείμενα και άρθρα που το καθένα δίνει τη δική του εκδοχή για το τι ήταν το άστρο της Βηθλεέμ.

Αναφορά γίνεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιακώβου και του ψευδό-Ματθαίου.

Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Πρίνους Τρικάλων τραγούδησαν τα κάλαντα στο χωριό. (Αναρτήθηκε στις 29/12/2014)

Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου είπαν τα κάλαντα στο χωριό και συγκέντρωσαν το ποσό των 300 ευρώ για το ‘’Χαμόγελο του Παιδιού’’.

Ευχαριστούμε θερμά τους κατοίκους τού Πρίνους που στήριξαν την ευγενική προσπάθεια των παιδιών.

Οι μαθητές κι οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου Πρίνους, εύχονται σ’ όλο τον κόσμο υγεία.

Το 2014 να είναι δημιουργικό και ευτυχισμένο.

Η ιστορία του Δημοτικού Σχολείου Πρίνους Τρικάλων

Το Δημοτικό Σχολείο Πρίνους λειτούργησε ως δημόσιο το 1916.

Πριν το 1900 η εκκλησία του χωριού είχε διαθέσει για τη λειτουργία του Σχολείου ένα μικρό δωμάτιο (κελί). Το κελί αυτό ήταν το πρώτο διδακτήριο και τα παιδιά τού χωριού έμαθαν τα πρώτα τους γράμματα από ιδιωτικούς δασκάλους, οι οποίοι κατείχαν λίγες γραμματικές γνώσεις. Οι ιδιωτικοί δάσκαλοι πληρώνονταν από τους κατοίκους του χωριού. Η φοίτηση δεν ήταν υποχρεωτική κι οι άποροι δεν έστελναν τα παιδιά τους στο σχολείο, γιατί δεν μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.

Γεια σου μάνα Σαλονίκη! Γεια σου νύφη του Βορρά!

Η Καμάρα ήταν κάποτε τμήμα ενός τεράστιου ανακτορικού συγκροτήματος που έχτισε το 305 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Γαλέριος, αφιερωμένο στη νίκη του επί των Περσών. Στους δυο μεγάλους κίονες διακρίνονται ανάγλυφες παραστάσεις από τις μάχες κατά των Περσών.

Ο Λευκός Πύργος χτίστηκε από τους Βενετσιάνους το 1430, έχει ύψος 30μ. και περίμετρος 70μ. Το εξαώροφο αυτό κτίσμα δέσποζε στο οχυρωματικό τείχος της παραλίας που γκρεμίστηκε το 1866. Στην αρχή ήταν κατάλυμα της φρουράς των γενιτσάρων, κατόπιν έγινε φυλακή για τους βαρυποινίτες. Στην κατοχή οι Γερμανοί το χρησιμοποίησαν ως παρατηρητήριο.

Με του καιρού τ’ αλλάματα, που αναπαημό δεν έχου, μα στο καλό κι εις το κακό περιπατούν και τρέχου

Απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντσου Κορνάρου

Ερωτόκριτος

Και τ’ όνομα του νιούτσικου Ρωτόκριτο το λέγα,

άμε ταχιά, πήγαινε αργά θώρειε την Αρετούσα,

μέσα η καρδιά του λάμπανε, τα σωθικά κεντούσα

αγάλια αγάλια σ’ ερωτιά και πόθον εκινάτο,

την Αρετούσα με κουρφό πόθο κι αγάπη εθώρει,

μα σ’ έτιο πράμα έγνοια κιαμιά δεν είχε αυτήν η κόρη

λίγη αφορμή’ τον στην αρχή, που σκλάβωσε τα μέλη,

με λίγο τον επλάνεσε το πίβουλο κοπέλι,

το λίγο γίνηκε πολύ, και το πολύ να κάμη

αρχίνιξεν απλοκαμούς σα ρίζες το καλάμι.