Να πώς οι τραπεζίτες κυβερνούν τον κόσμο

Ένα σχέδιο που άρχισε πριν από έναν αιώνα και βρίσκεται σε εξέλιξη.

Οι άνθρωποι είχαν κουραστεί από τους συνεχείς πολέμους και υπό την καθοδήγηση των ειρηνιστών οι διεθνείς τραπεζίτες κατασκεύασαν ένα σχέδιο, ούτως ώστε, να συγκεντρώσουν ακόμη περισσότερη εξουσία, υποστηρίζοντας ότι μόνο μια Παγκόσμια Κυβέρνηση θα μπορούσε να σταματήσει τους Παγκόσμιους Πολέμους.

Οι Αργυραμοιβοί προώθησαν περαιτέρω μια πρόταση για Παγκόσμια Κυβέρνηση η οποία βασίζονταν σε τρία σκέλη: μια Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα η οποία θα ονομάζονταν Τράπεζα Διεθνών Οικονομικών Τακτοποιήσεων, ένα Παγκόσμιο Δικαστήριο και ένα Παγκόσμιο Νομοθετικό και Εκτελεστικό που θα ονομάζονταν Κοινωνία των Εθνών.

Ο Ιστορικός Κάρολ Κουϊγκλι στο βιβλίο του το 1966 <<Τραγωδία και Ελπίδα>> αναφέρει: <<οι δυνάμεις του οικονομικού καπιταλισμού είχαν ένα εκτεταμένο σχέδιο πλουτισμού, τίποτα λιγότερο από τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος ελέγχου της οικονομίας από ιδιώτες, ικανό να εξουσιάζει το πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και την οικονομία ολόκληρου του πλανήτη.

Το σύστημα αυτό θα ελέγχονταν από τις κεντρικές τράπεζες κάθε χώρας, οι οποίες θα ενεργούσαν παράλληλα μέσω μυστικών συμφωνιών που θα αποφασίζονταν σε συχνές συναντήσεις και συνέδρια. Η κορυφή του συστήματος προορίζονταν να είναι η Παγκόσμια Τράπεζα.

Κάθε κεντρική τράπεζα επιδιώκει τον έλεγχο της κυβέρνησης της χώρας στην οποία βρίσκεται μέσω της ικανότητάς της να ελέγχει τα δάνεια του Υπουργείου Οικονομικών, την χειραγώγηση των ξένων συναλλαγμάτων, του επηρεασμού του επιπέδου της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας και του επηρεασμού των πολιτικών της χώρας με οικονομικές ανταμοιβές μέσω του κόσμου των επιχειρήσεων>>.

Παρά τις ασφυκτικές πιέσεις των διεθνών τραπεζιτών και του τύπου, μια ομάδα Γερουσιαστών των Η.Π.Α κράτησε τις Η.Π.Α εκτός αυτών των σχεδίων, χωρίς τη συμμετοχή των Η.Π.Α οι Κοινωνία των Εθνών ήταν καταδικασμένη. Παρ’ όλα αυτά η Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεματικών της Ν. Υόρκης αγνόησε τις εντολές της κυβέρνησης και έστειλε αντιπροσώπους στην Ελβετία, ώστε να συμμετάσχουν στην συνάντηση των διεθνών τραπεζιτών.

Αφού τα σχέδια των διεθνών τραπεζιτών για Παγκόσμια Κυβέρνηση απέτυχαν, επέστρεψαν στην παλιά φόρμουλα, άλλων έναν πόλεμο, ούτως ώστε, να κάμψουν την αντίσταση των εθνών. Για τον σκοπό αυτό οι τραπεζίτες της Γουολ Στρίτ ανέστησαν οικονομικά τη Γερμανία που είχε καταστραφεί στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, με αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις τραπεζών δημιούργησαν ισχυρά τραπεζικά ιδρύματα. Η συζήτηση για Παγκόσμια Κυβέρνηση επανήλθε πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος, έτσι το 1944 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα εγκρίθηκαν με την πλήρη συμμετοχή των Η.Π.Α. Η Κοινωνία των εθνών μετονομάστηκε σε Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και ένα νέο δικαστικό σύστημα λειτούργησε.

Με αυτό τον τρόπο δημιούργησαν ένα καρτέλ τραπεζών που απαρτίζεται από τις Κεντρικές Τράπεζες όλου του κόσμου, οι οποίες βαθμιαία απέκτησαν τη δύναμη να εξουσιάζουν τις οικονομίες και των πιστωτικών πολιτικών των τραπεζών όλων των εθνών.

Για παράδειγμα, όπως ακριβώς ο Ομοσπονδιακός Αποθεματικός Νόμος ενέκρινε τη δημιουργία ενός νέου εθνικού νομίσματος εξουσιοδότησης με το όνομα ομοσπονδιακά αποθεματικά τραπεζογραμμάτια, στο Δ.Ν.Τ έχει δοθεί η εξουσία της έκδοσης παγκόσμιου λογιστικού χρήματος με το όνομα Special Drawing Rights (SDR).

Τα κράτη έχουν πιεσθεί για να κάνουν τα νομίσματά τους πλήρως ανταλλάξιμα με τα SDR και το 1968 το Κογκρέσο ενέκρινε να είναι επιμέρους υποστηριζόμενα από τα αποθέματα χρυσού της Αμερικής και με τα 2/3 του παγκόσμιου χρυσού που βρίσκεται στα χέρια των Κεντρικών Τραπεζών.

Οι τραπεζίτες μπορούν να δομήσουν το παγκόσμιο οικονομικό μέλλον με οποιοδήποτε τρόπο κρίνουν αυτοί ως πιο κερδοφόρο γι’ αυτούς. Όπως ακριβώς η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Η.Π.Α ελέγχεται από το Διοικητικό της Συμβούλιο, έτσι και το Δ.Ν.Τ ελέγχεται από το Δ.Σ οι οποίοι είναι οι κεφαλές των κατά τόπους Κεντρικών Τραπεζών ή των κατά τόπους Εθνικών Υπουργείων Οικονομικών που εξουσιάζονται από τις Κεντρικές Τράπεζες.

Οι Π.Κ.Τ ελέγχει το απόθεμα χρήματος του πλανήτη και με διάφορες αποφάσεις της δημιουργούν τεχνικές οικονομικές κρίσης. Όπως η απόφαση να αυξήσει την παγκόσμια πίστωση. Αυτοί οι κανονισμοί απαιτούσαν από τις τράπεζες του κόσμου να αυξήσουν το κεφάλαιό τους και τα αποθεματικά τους στο 8% του παθητικού τους. Οι αυξημένες απαιτήσεις κεφαλαίου έβαλαν ένα ανώτερο όριο στο κλασματικό αποθεματικό σύστημα δανεισμού, παρόμοιο με τον τρόπο αποθεματικών μετρητών. Αυτός ο φαινομενικά ασήμαντος κανονισμός σημαίνει ότι οι τράπεζές μας δεν μπορούν να δανείζουν όλο και περισσότερα χρήματα, ώστε να αγοράζουν περισσότερο χρόνο πριν από την επόμενη κρίση. Αυτό σημαίνει ότι εκείνα τα έθνη που έχουν μικρότερα τραπεζικά αποθεματικά έχουν ήδη πέσει στις τρομακτικές επιδράσεις αυτής της μείωσης της πιστοληπτικής ικανότητας, καθώς οι τράπεζες παλεύουν να αυξήσουν τα αποθεματικά τους στο 8%.

Για ν’ αυξήσουν τα κέρδη έπρεπε να πουλήσουν αποθέματα, πράγμα που επηρέαζε αρνητικά τα χρηματιστήρια των χωρών τους, ξεκινώντας την οικονομική κρίση πρώτα από τις χώρες τους.

Σταδιακά αυτές οι οικονομίες πέφτουν σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, με αποτέλεσμα τα κράτη αυτά να γίνονται υποτακτικά σε μια υπερεθνική Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα οι οποία ελέγχεται από μια μικρή ομάδα, που αποτελείται από τους πλουσιότερους τραπεζίτες.

Το Δ.Ν.Τ δημιουργεί όλο και περισσότερο λογιστικό χρήμα για να τα δανείζονται τα έθνη, ώστε να πληρώσουν τους τόκους στα συνεχώς αυξανόμενα χρέη τους, πέφτοντας σταδιακά υπό των έλεγχο των απρόσωπων γραφειοκρατών της Π.Κ.Τ.

Σκοπός τους είναι να μεταφερθεί σταδιακά ο πλούτος των αδύναμων εθνών στα χέρια τους και τα περί ανάπτυξης και μείωσης της φτώχειας είναι μέρος της προπαγάνδας τους που κάνουν μέσω των ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε.