Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μανούλες του Κόσμου!

‘’Ό, τι δεν πρόφτασε ή δεν θέλησε να κάνει ο Θεός το άφησε στη Μητέρα’’.

Πρώτη η Βουλή της Γερμανίας, στις 10 Μαϊου 1913, καθιέρωσε την ημέρα της Μητέρας και ακολούθησε η Αμερική το 1925.

Στην Ελλάδα αρχικά γιορτάστηκε το 1928, στις 29 Σεπτεμβρίου και αργότερα στις 2 Φεβρουαρίου μαζί με την ‘’Ημέρα του Παιδιού’’.
Το 1957, καθιερώθηκε ως ‘’Ημέρα της Μητέρας’’ η 2^η Κυριακή του Μαϊου, σε όλο τον κόσμο.

Είπαν για τη Μητέρα:

Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο για τον άνδρα από την καλή γυναίκα και τίποτε χειρότερο από την κακή.

Ησίοδος

Δώστε μου καλές Μητέρες και σε 100 χρόνια θ’ αλλάξω την όψη της Οικουμένης.

Ζαν Ζακ Ρουσό

Τα παιδιά είναι η άγκυρα που κρατά στη ζωή τη μητέρα.

Σοφοκλής

Μόνο λαοί με ικανές μάνες ευδοκιμούν. Όταν σ’ ένα λαό καταπέσει η μητρότητα, σε τίποτα δεν ωφελεί όλη η άλλη παιδεία. Η κατάπτωση της μάνας είναι η δύση, η παρακμή του λαού.

Γκαίτε

Το να γεννήσει, απλώς και μόνο, μια γυναίκα δεν σημαίνει ότι έγινε και αληθινή μάνα.

Σεντ

Τα εννέα δέκατα των μεγάλων ανθρώπων που δοξάστηκαν, στις μητέρες τους οφείλουν τον πυρήνα του μεγαλείου τους.

Κωστής Παλαμάς

Για τη μητέρα το παιδί είναι το παν, ενώ γι’ αυτό η μητέρα είναι μόνο ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής του.

Μπέντζαμιν Ντισραέλι

Ποτέ στη ζωή σας δεν θα συναντήσετε περισσότερη στοργή, πιο βαθιά, πιο αφιλοκερδή, πιο πραγματική, από κείνη της μητέρας σας.

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

Το μόνο φάντασμα που πιστεύω ότι σέρνεται σ’ αυτό τον κόσμο, είναι το φάντασμα της νεκρής νεαρής μητέρας, που ξαναγυρίζει να δει πώς είναι τα μικρά παιδιά, που άφησε.

Μπάρι

Οι προσπάθειες που κάνει η μάνα για να αναθρέψει σωστά το παιδί της καθορίζουν το μέλλον του.

Μέγα Ναπολέων

Μια καλή μητέρα αξίζει περισσότερο από 100 δασκάλους.

Χέρμπερτ

Εσύ είσαι το θεμέλιο που χτίζεται η ζωή.

Αθάνας

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με παρατηρήσεις

θα μάθει να είναι καλός κριτής.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει σε εχθρικό περιβάλλον

θα μάθει να είναι επιθετικό.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ειρωνείες

θα γίνει ντροπαλό.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει μέσα σε ντροπή

θα μάθει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ανοχή προς τον άλλο,

θα μάθει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με θάρρος και τόλμη,

θα μάθει να είναι ειλικρινές.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με επαίνους

θα μάθει να ξεχωρίζει τις αξίες.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ειλικρίνεια,

θα μάθει να είναι δίκιο.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει σε ασφαλές περιβάλλον,

θα μάθει να έχει εμπιστοσύνη.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με καλοπροαίρετες επιδοκιμασίες,

θα μάθει να εκτιμά τον εαυτό του.

Αν ένα παιδί μεγαλώνει με καταδεκτικότητα και προθυμία,

θα μάθει να βρίσκει την αγάπη στον κόσμο.

Ντόροθι Λόου Νόλτε

Από τη γη βγαίνει νερό,

κι απ’ την ελιά το λάδι,

από τη μάνα την καλή

βγαίνει το παλληκάρι.

Μάνα τα φτιάχνει τα παιδιά

Μάνα τα χαλάει

Παροιμίες

Η Μητέρα στην ποίηση

Το δένδρο υψώνεται πανέμορφο

και λουλουδίζει και ευωδιάζει,

τα άνθη, τα φύλλα καμαρώνουμε,

τις ρίζες ποιος τις λογαριάζει;

Γεώργιος Δροσίνης

Η Μάνα μου

Η μάνα μου φοράει τσεμπέρι

σαν τις μανάδες τις παλιές.

Παίρνει την Παναγιά απ’ το χέρι

και τρέχουνε στις γειτονιές

και σμίγουν με τον κοσμάκη

που λέει το ψωμί, ψωμάκι.

Κι όταν γυρνάνε κούτσα κούτσα

σαν δυο σκιές μες στη βραδιά

με τα φτωχόρουχά τους λούτσα

από βροχή και λασπουριά

δεν ξέρω να τις ξεχωρίσω

ποιανής το χέρι να φιλήσω.

Λευτέρης Παπαδόπουλος

Τα ποιήματα του Βιζυηνού και του Κρυστάλλη για τη Μάνα μου

Πώς να πειράξω τη μητέρα

να κάμω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

Πώς ν' αρνηθώ ή ν ' αναβάλω

ό,τι ορίζει κι απαιτεί,

αφού στη γη δεν έχω άλλο

κανένα φίλο σαν αυτή;

Αυτή στα στήθη τα γλυκά της

με είχε βρέφος απαλό,

με κάθιζε στα γόνατά της

και μ' έμαθε να μιλώ.

Αυτή με τρέφει και με ντύνει

όλο το χρόνο που γυρνά,

και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,

σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.

Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω

φιλά να γιάνει την πληγή,

αυτή, τι πρέπει εγώ ν’ αφήσω

και τι να κάνω μ' οδηγεί.

Πώς, το λοιπόν, τέτοια μητέρα

να κάνω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα και ημέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

Γεώργιος Βιζυηνός

Μάνα μου έζης κι όλος μου

χρυσός ήταν ο βίος.

Απέθανες, σκοτείνιασε,

έγινε μαύρος , κρύος.

Κώστας Κρυστάλλης

Το ποίημα ‘’Αν’’ του ‘Αγγλου ποιητή Κίπλινγκ το αφιερώνω στα παιδιά μου.

Αν
Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου,

όταν τριγύρω σου όλοι το’ χουνε χαμένο

και ρίχνουμε, γι’ αυτό, το φταίξιμο σε σένα,

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου

όταν για σένα αμφιβάλλουν όλοι,

αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα

και για την αμφιβολία τους αυτή,

Αν να προσμένεις το μπορείς

δίχως από την προσμονή ετούτη ν’ αποσταίνεις.

Αν κι όταν σε συκοφαντούν

εσύ μπορείς να μη βυθίζεσαι στο ψέμα,

Αν, όταν σε μισούν,

το μίσος μέσα σου

δεν το αφήνεις να φουντώνει,

κι ούτε, ωστόσο, δείχνεσαι

πάρα πολύ καλός

μήτε μιλάς με πάρα πολλή σοφία,

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς

δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου,

Αν να στοχάζεσαι μπορείς,

δίχως να κάνεις

το στοχασμό σκοπό σου,

Αν τον μπορείς το θρίαμβο

και την καταστροφή να αντικρίσεις

και σε αυτούς τους δύο αγύρτες

όμοια να φερθείς,

Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια

που εσύ είχες ειπωμένη

από πανούργους νοθευμένη

ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει,

Αν μπορείς να θωρείς όλα αυτά,

οπού χεις τη ζωή σου αφιερώσει, τσακισμένα,

και πάλι ν’ αρχινάς

να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,

Αν να στοιβάζεις το μπορείς σ’ ένα σωρό

όλα εκείνα που’ χεις κερδισμένα

και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς,

και να τα χάσεις,

κι εκείθε που είχες ξεκινήσει πάλι ν’ αρχινήσεις

κι ούτε ποτέ μιλιά για όσα έχασες να βγάλεις,

Αν το μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν’ αναγκάσεις

πάλι να σου δουλέψουνε, κι ας είναι από καιρό αφανισμένα,

κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι,

μ’ όλο που τίποτα δεν έχει μέσα σου απομείνει

εξόν από τη θέληση που τους μηνά: ‘’βαστάτε!’’,

Αν να μιλάς μπορείς με τον λαό

κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου,

με βασιλιάδες όντας

να μη χάνεις το απλό το φέρσιμό σου,

Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι ακριβοί

μπορούν σε πληγώσουν,

Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν,

όμως πάρα πολύ κανένας,

Αν το μπορείς, την ώρα

που ο θυμό σου θέλει να ξεσπάσει,

να κρατηθείς νηφάλιος

και τη γαλήνη σου την πρώτη να ξανάβρεις,

Δικιά σου θα είναι τότε η Γη

κι όλα εκείνα που κατέχει,

και - ό,τι αξίζει πιο πολύ:

Άντρας σωστός,

τότε, θε να’ σαι, γιε μου!