Αρχαία Αίγυπτος

3.150 π.Χ, Ίδρυση της Μέμφιδας από τον Μήνη

Ο Μήνης ήταν ο πρώτος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας, που ενοποίησε την Άνω και την Κάτω Αίγυπτο και ίδρυσε την πρωτεύουσα. Οι πρώτοι βασιλείς της Αιγύπτου ξεκινούσαν τη βασιλεία τους με έναν τελετουργικό γύρο των ΄΄λευκών τειχών της Μέμφιδας΄΄, που πιθανότατα συμβόλιζε την κυριαρχία σε ολόκληρη την περιοχή. Η Μέμφις, πρωτεύουσα της Αιγύπτου παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας των Φαραώ σημαντικό σημείο αναφοράς για ολόκληρη τη χώρα.

Εδώ βρισκόταν η νεκρόπολη της Σακάρα, η μεγαλύτερη και σημαντικότερη της χώρας, και το κέντρο λατρείας των ιερών ταύρων που θάβονταν στο Σεράπειο.

3.150-2.700 π.Χ, οι τάφοι των δυο πρώτων δυναστειών στη Σακάρα.

Η Σακάρα είναι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη νεκρόπολη της αρχαίας Μέμφιδας. Το πιο αξιόλογο μνημείο είναι το συγκρότημα που κατασκευάστηκε από τον Ζοζέρ (2.680-2.660 π.Χ), που περιλαμβάνει την αρχαιότερη πυραμίδα.

1.543-1.078 π.Χ

Νέο Βασίλειο: η πρωτεύουσα μεταφέρεται στις Θήβες, η Μέμφις παραμένει δεύτερη πρωτεύουσα.

304-30 π.Χ

Οι Πτολεμαίοι εγκαθίστανται στην Αλεξάνδρεια: το κέντρο του αιγυπτιακού πολιτισμού μεταφέρεται οριστικά στη Μεσόγειο.

Η λατρεία του ταύρου Άπι

Η λατρεία του ταύρου Άπι είναι από τις αρχαιότερες της αρχαίας Αιγύπτου, καθώς μαρτυρείται ιστορικά, ήδη από την εποχή του Φαραώ Άχα (3.125-3.095 π.Χ) και στα Κείμενα των Πυραμίδων. Ίσως αρχικά το ζώο συνδεόταν με τον Φαραώ, συμβολίζοντας την ισχύ του και τη δύναμη της δημιουργίας.

Στους ιστορικούς χρόνους θεωρούνταν ενσάρκωση του Φθα και άλλων δυναστικών θεοτήτων, κυρίως του Όσιρι, μαζί με τον οποίο σχημάτισε στην όψιμη περίοδο τη θεότητα του Όσιρι-Άπι. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως το εκλεκτό μοσχάρι είχε γεννηθεί από μια αγελάδα που είχε γονιμοποιήσει ο Φθα.

Όταν πέθαινε ένας ταύρος Άπι, οι ιερείς αναζητούσαν το εκλεκτό ζώο σε ολόκληρη την Αίγυπτο: έπρεπε να έχει μαύρο τρίχωμα και ένα συγκεκριμένο αριθμό λευκών κηλίδων στο σώμα. Μόλις εντόπιζαν το μοσχάρι, το απογαλάκτιζαν και το μετέφεραν στην Ηλιούπολη για 40 ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι γυναίκες μπορούσαν να γίνουν γόνιμες δείχνοντάς του τα απόκρυφα σημεία τους.

Τέλος, κατά τη διάρκεια της πανσελήνου, το ζώο έφτανε στην κατοικία του νότια του ναού του Φθα, στη Μέμφιδα, όπου το φρόντιζαν ιερείς σε όλη του τη ζωή. Το πένθος για το θάνατό του ήταν εθνικό, στη συνέχεια το ταρίχευαν και το τοποθετούσαν σε μια γρανιτένια σαρκοφάγο στις σήραγγες του Σεραπείου της Σακάρα, που εγκαινιάστηκε το 13^ο αιώνα π.Χ από τον Κάμωσι, γιο του Ραμσή Β, και λειτουργούσε ως την Πτολεμαϊκή περίοδο. Σύμφωνα με την περιγραφή του στράβωνα, μια λεωφόρος με σφίγγες οδηγούσε στους θαλάμους που φιλοξενούσαν τις σαρκοφάγους των ταύρων και τα κτερίσματα, τα οποία αποτελούνταν από είδωλα σε μορφή αγελάδας.

Και οι μητέρες των ταύρων Άπις είχαν τη δική τους νεκρόπολη, το Ισαίο, κοντά στο Σεράπειο

Η στήλη της Ροζέτης στην οποία υπάρχει χαραγμένο ένα διάταγμα σε δυο γλώσσες: στην αιγυπτιακή και στην ελληνική και σε τρεις γραφές: την ελληνική, τη δημοτική και την ιερογλυφική.