Καργκέζε, το Ελληνικό χωριό της Κορσικής

Η καταπίεση των Τούρκων ανάγκασε τους κατοίκους του Οίτυλου, ενός χωριού της Μάνης, να αποχωριστούν τον όμορφο τόπο τους. Aφήνοντας πίσω το βιος τους και μοναδικές στιγμές που μόνο ο τόπος καταγωγή σου μπορεί να σου χαρίσει, όταν φυσικά  κάποιοι δεν καταπατήσουν τα δικαιώματά σου.

Το 1675 μια αντιπροσωπεία από το χωριό επισκέφθηκε το Γενουάτη κυβερνήτη της Κορσικής και του ζήτησε να τους παραχωρήσει γη για να μετοικήσουν στην Κορσική. Ο κυβερνήτης τους παραχώρησε γη στην περιοχή Paomia, αλλά δεν γνωρίζουμε με τι ακριβώς  ανταλλάγματα. Έτσι το 1676, 850 άνθρωποι ταξιδεύουν με καράβι  και μετά από ταξίδι 100 περίπου ημερών  και το θάνατο 120 ατόμων, φτάνουν στη γη της Κορσικής.

Την πρώτη πεντηκονταετία η ζωή τους κύλησε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, αλλά η κακιά μοίρα του ξεριζωμού δεν λέει να τους εγκαταλείψει. Το 1731 όταν γίνεται η επανάσταση των Κορσικανών κατά της Γένουας το χωριό καταστρέφεται και οι κάτοικοι αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν και να αναζητήσουν καταφύγιο στο Ajaccio, όπου θα μείνουν για 43 χρόνια. Τα ερείπια του πρώτου χωριού παραμένουν ακόμα και σήμερα, σε ανάμνηση της ταραχώδους  ιστορίας των Ελλήνων στον τόπο αυτό. Το 1769 όταν η Κορσική περνά στα χέρια των Γάλλων, ο κόμης Μαρμπέφ βοηθάει τους Έλληνες να χτίσουν το Καργκέζε και δίνει στις 110 οικογένειες κλήρο 22 εκταρίων. Τα προβλήματα και οι επιθέσεις των ντόπιων εναντίον των Ελλήνων συνεχίζονται ως το 1830.

Το 1874 κάποιοι από αυτούς μετοικίζουν στο Sidi Merouan της Αλγερίας που  τότε ήταν γαλλική αποικία, αλλά μετά από λίγες δεκαετίες αναγκάζονται να επιστρέψουν στην Κορσική, λόγω της Αλγερινής επανάστασης.

Οι Έλληνες του Καργκέζε διατήρησαν για αρκετά χρόνια τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα. Όταν αργότερα ομαλοποιήθηκε η κατάσταση, άρχισαν να κάνουν μεικτούς γάμους και έτσι σιγά σιγά ενσωματώθηκαν στην Κορσικάνικη κουλτούρα. Μπορεί η τωρινή γενιά να μην ξέρει ούτε μια λέξη ελληνική, όμως οι πρόγονοί τους φρόντισαν να τους θυμίζουν καθημερινά τον τόπο καταγωγής τους και να τους καλλιεργούν την ελληνική συνείδηση, χωρίς να χρειάζεται να ψάχνουν και να ξεφυλλίζουν ιστορικά βιβλία. Αυτό το κατάφεραν χτίζοντας εκκλησίες και τοποθετώντας εικόνες που είχαν μεταφέρει από την Ελλάδα το 1676, διατηρώντας τα ελληνικά επίθετα, δίνοντας στις οδούς, στα μαγαζιά και στα ξενοδοχεία ελληνικά ονόματα. Τέλος, μια επιγραφή στην είσοδο του Καργκέζε γνωστοποιεί την αδελφοποίηση με τις ρίζες, το Οίτυλο της Μάνης.